Afyonkarahisar’ın Emirdağ ilçesinde şeker hastalığı pancarı üretimi işleyen Ulvi Usludil, çiftçiye verilen desteklerin dar olduğunu belirterek, “İlaççıya, gübreciye, mazotçuya, elektrikçiye kazanıyoruz. Şeker pancarı konusunda müteharrik biriydim, bu sene mısır ve günebakan de ektim. Şeker Hastalığı pancarında güzeşte yıla göre büyük remiks verdiler ama o dahi artık bunu kurtarmıyor. Çünkü şu anda tıpkısı şeker hastalığı pancarının, benim kadar icara (kiraya) eken tıpkı adamın maliyeti 6 buçuk bin teklik, yani eski parayla 6 milyar 500 binden aşağıya çıkmıyor, 6-7 titrem aldığın antlaşma. İşçiliğini dahi koymazsan ‘elim cins, karnım aç’ yerinde çiftçi” dedi.
Emirdağ’ın Karayatak ve Kılıçlar köylerinde tarımla uğraşan Mürtefi Usludil, yaşadıkları sorunları SIMURG bilim Ajansı’na anlattı. Maliyetlerin yüksekliğinden sızlanan Usludil, şunları söyledi:
“‘ELİM TEMEL, KARNIM AÇ’ YERINDE ÇİFTÇİ”
“Girdiler çok fiyatlı… 14 bin 200’e kaurit tutkalı gübresi, 15 bin 800’e ayak tabanı gübresi aldık attık tığ bunlara. Çiftçi şu durumda beğenilmeyen. İki nöbet ilaçlama yaptım pancara, şu anda hala çor belirtileri var. İlaçlarda yüzdelik 400, yüzdelik 450 kadar artışlar oldu. İlaççıya, gübreciye, mazotçuya, elektrikçiye kazanıyoruz.
Şeker Hastalığı pancarı üzerine etkin biriydim, bu yıl mısır ve günebakan bile ektim. Şeker pancarında sabık yıla bakarak büyük remiks verdiler amma o de daha çok bunu kurtarmıyor. Çünkü şu anda bir şeker hastalığı pancarının, benim gibi icara (kiraya) eken bir adamın maliyeti 6 buçuk bin teklik, yani bozuk parayla 6 bilyon 500 bin aşağıya çıkmıyor, 6-7 ton aldığın ahit. İşçiliğini da koymazsan ‘elim hamur, karnım aç’ yerinde ekinci.”
“ŞİRKETLEŞME VAR KÖYLERDE”
Canlılık faturalarının da erdemli geldiğini belirten Şanlı Usludil, şunları söyledi:
“Bu köylerde artık rençperlik mukavemetli kalmadı. O sebepten periferi buraya kumpir ekicileri, tatlandırıcı darı ekicileri kabil değişik akdarı ekicileri şirketler geliyor. Şirketleşme var, köylerde ruhlu insanların kazancı mütehammil kalmadı. Şeker Hastalığı pancarının doğrudan tıpkı gelir desteği namevcut, hoppadak şirketlerde var. Afyon’un şeker hastalığı fabrikası de satıldığı için elhak kısıtlı bir kapsam… Yani dayanabilen tıpkısı çöz açıcı değil. Mesela küspe filan, bir vakitler verirlerdi devletteyken hakkımızı. Onu üstelik vermiyorlar, tikel bire bir para ile elimizden küspeyi dahi alıyorlar. Yani berbat bire bir durumda ekinci, dünyalık kazanmıyor. Girdiler 4-5-6 katına daha çok. Hayatiyet faturaları elhak çökertme yakıyor. Bugün bana, üç kuyuma faaliyet faturası geldi. Bunu gösterebilirim size; kuyunun benzeri tanesinin yıpranmamış mesajı geldi, gidip onun dahi faturasını alacağım. Şöyle gösterebilirim size; biri 55 bin, başkası 37 bin, ayrıksı kullanılmamış yazılan elektriğim da 72 bin lira.”
“ÇİFTÇİYE VERİLEN BINDI ÖNEMSIZ”
Çiftçinin şirketlerin eline düştüğünü aktaran Şanlı Usludil, tendürüst nüfusun bile çiftçilik fethetmek istemediğini söyledi. Usludil, konuşmasını şöyle sürdürdü:
“Çiftçinin köyde bundan sonra durmak amacıyla benzeri sebebi kalmadı. Özlük yaşlandı, zinde bulamıyorsun. Çiftçiye desteklerin yeterince olmadığı için da şirketlerin eline düştüğünü düşünüyorum ben. Çünkü şirketler elan çekici geliyor ve insanlar oraya akın ediyor. Bu yüzden Türkiye’birlikte çiftçiliğin düzelmesini talep ediyorum, gençlerin bu işe ahali atmasını murat ediyorum. Imdi zihayat rençper kalmadı. Yani şu anda yer gençlerden sayılırım ego, benim yaşım 50. İlaçlar şu anda 4,5-5 katına daha çok. Biz, kazanacağımız paranın yüzde 80’ini çok bayındır harcadık şu anda. Bunun daha kaldırması, taşıması, teslimatı ile beraber yani bize kalacak devede kulak. Bu yüzden Ekincilik Bakanı’nın bu işlere halk atmasını, havari olmasını, çiftçinin yanı sıra olmasını bekliyoruz. Bu şartlarda çiftçinin para kazanması gibi değil. Çiftçiliğin sürmesi kabil değil. Çiftçiye destekler zaten devede kulak, yani süsleyici destekler var.”
